Η Ψυχοθεραπεία που έκανα μαζί σου, ήταν το καλύτερο δώρο που έκανα ποτέ στον εαυτό μου! Είσαι Υπέροχος!
“Αισθάνομαι ασφαλής που δεν ξέρω 100% ακριβώς ποιος είμαι.
Γιατί έτσι μου δίνω χώρο να συνεχίζω ν’ ανακαλύπτω την υπέροχή μου ύπαρξη.
Και ΑΥΤΟ είναι ΖΩΗ!
Κι όχι επιβίωση!
Επιβίωση είναι να παλεύω με νύχια και με δόντια να βρω κάτι – από κάπου να πιαστώ… Από έναν επαγγελματικό τίτλο, από μια ιδιότητα, από ένα ρόλο…
Επιβίωση είναι να βρίσκομαι σε έναν συνεχή αγώνα να κατασκευάσω έναν εαυτό για να αισθανθώ ασφαλής πίσω απ’ αυτόν.
Ζωή είναι απλώς να είμαι.
Όλα αυτά που είμαι.
Γνωστά και άγνωστα!”
Άγγελος Λεβέντης,
Κλινικός Κοινωνικός Λειτουργός
Ψυχοθεραπευτής – Ψυχοδραματιστής
M.Ed, LGBTQI+
NARM™ Τrauma Certified Practitioner
“Κυρία, με πονάει η κοιλιά μου…”
“… Δεν θέλω να βγω στο προαύλιο.”
Έτρεμα το σχολείο. Το σιχαινόμουν. Όχι τη μάθηση. Τη μάθηση τη λάτρευα. Μα την αλληλεπίδραση με τ’ άλλα παιδιά. Τη συνύπαρξη στην τάξη. Και πιο πολύ… το προαύλιο. Αυτό το αχανές γκρι τσιμεντένιο κλουβί, που κάποιοι έμοιαζαν ν’ απολαμβάνουν. Εγώ όχι. Το έτρεμα.
Θυμάμαι να βγαίνω στο προαύλιο σκυφτός, καμπούρης, συρρικνωμένος. Να κοιτάω στο διάλειμμα τα παιδιά να χωρίζονται στα δύο και να παίρνει ο καθένας τη θέση του.
Η παρέα των κοριτσιών μαζεμένη κοντά στα κάγκελα. Γέλια, χούλα χουπ, μαγικά ημερολόγια που άνοιγαν με κλειδάκι. Τ’ αγόρια στις μπασκέτες τους. Με την μπάλα τους. Να βρίζουν, να φτύνουν και να φωνάζουν.
Κι εγώ. Σε μια σκιερή γωνία. Μόνος μου. Σαν κομμάτι παζλ που δεν ταιριάζει πουθενά. Σαν τον Ντάμπο το ελεφαντάκι που όλοι το κοιτάνε περίεργα και το κοροϊδεύουν.
Έτσι ένιωθα τότε.
Δεν είχα βρει το χώρο μου, χώρο που δικαιωματικά μπορώ να υπάρχω κι εγώ. Δεν ήξερα ότι ακόμα δεν είχα αναπτύξει τις κοινωνικές δεξιότητες για ν’ ανήκω. Δεν ήξερα ότι δεν πατούσα στα πόδια μου. Δεν ήξερα ότι απλώς… επιβιώνω.
Ήταν οκ. Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα με αυτά που ήξερα. Επιβίωσα.
Απ’ την αγοραφοβία στο “Ο Άνθρωπος Των Ομάδων”
Στις Πανελλήνιες είχα τα πρώτα ψυχοσωματικά συμπτώματα. Φούντωσε όλη η πλάτη μου και είχα έντονο κνησμό.
Έτσι στα 17 μου ξεκίνησα ψυχοθεραπεία.
Όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο Πειραιά (Ψηφιακά Συστήματα) ήρθαν και οι κρίσεις πανικού, καθώς και η αγοραφοβία.
Όμως, ήμουν φοιτητής! Και ως φοιτητής είχα άπειρες ευκαιρίες να μπω – επιτέλους – σε ομάδες που ΔΕΝ θύμιζαν προαύλιο.
Και το έκανα! Μπήκα σε ομάδες τραγουδιού, κινηματογράφου, υποκριτικής, αυτοσχεδιασμού… Βούτηξα στην τέχνη.
Και μπήκα και σε θεραπευτική ομάδα μετά το πρώτο 6μηνο ατομικών συνεδριών. Είχα μέντορες και συναγωνιστές. Βρέθηκα, επιτέλους, σε περιβάλλοντα όπου υπήρχαν κι άλλοι “σαν κι εμένα”.
Η ανακούφισή μου ήταν θεραπευτική.
Ήταν σαν να ‘μουν με το κεφάλι μες το νερό για χρόνια κι επιτέλους κάποιος να με τράβηξε στο οξυγόνο. Ανάσανα. Επιτέλους… ανήκα. Είχα φωνή.
Με έβλεπαν. Με άκουγαν. Με υπολόγιζαν… όπως ήμουν. Ανάγνωριζα(ν) ότι είμαι σημαντικός. (Γι’ αυτό που ήμουν τότε. Όχι γι’ αυτό που θα γινόμουν.)
Γι’ αυτό ΛΑΤΡΕΥΩ τις ομάδες. Κι αργότερα έγινα “Ο Άνθρωπος Των Ομάδων”.
Μέσα απ’ αυτές – και χάρη στους μέντορές μου – γνώρισα έναν άλλον Άγγελο. Τον αυθεντικό Άγγελο. Έναν Άγγελο που… υπήρχε. Δεν ήταν, πια, “το κομμάτι που λείπει”.
Μέσα στις ομάδες άρχισα ν’ αναπτύσσω τις κοινωνικές μου δεξιότητες και να βλέπω τους άλλους ανθρώπους ως ίσους. Όχι ως ανώτερους – κατώτερους – καλούς – κακούς – φίλους – εχθρούς.
Επιβίωση μέσα στο χειροκρότημα
Λατρεύω την τέχνη, τη μουσική, το θέατρο.
Το πιάνο ήταν το καταφύγιό μου απ’ τα 12. Η έκφραση & η διαχείριση των συναισθημάτων μου.
Μπήκα στη Σπείρα Σπείρα, την ομάδα του Σταμάτη Κραουνάκη στα 18, ως βοηθός παραγωγής και σκηνοθέτη. Έγραφα, παράλληλα, δική μου μουσική κι έπαιζα σε δικές μου παραστάσεις και μιούζικαλ. Ήμουν ταξιθέτης σε θέατρα για 5 χρόνια. Έκανα μαθήματα, έδινα παραστάσεις, έπαιζα ρόλους…
Θα έπρεπε να είμαι ικανοποιημένος. Να χαίρομαι. Ν’ απολαμβάνω. Όμως, όχι. Κάτι. Έλειπε. Πάλι.
Βλέπεις, το θέατρο για μένα, τότε, είχε δύο όψεις.
Η μία ήταν η έκφραση, το αυθεντικό μοίρασμα, η ΖΩΗ.
Και η άλλη ήταν το:
“Κοίτα με! Χειροκρότα με! Πες μου ότι είμαι καλός! Επιβεβαίωσέ μου ότι ΑΞΙΖΕΙ να βρίσκομαι σ’ αυτόν τον κόσμο. Δώσε μου σημασία. Γιατί χωρίς αυτή… δεν υπάρχω.”
ΖΩΗ στο θέατρο, για μένα, ήταν να είμαι παρών και να ζω τη στιγμή.
Επιβίωση ήταν όταν σκεφτόμουν την ώρα που ήμουν στη σκηνή “α, δεν είπα σωστά αυτή την ατάκα” ή “το παντελόνι με δείχνει χοντρό”.
Η μία όψη λυτρώνει, απελευθερώνει, ενδυναμώνει.
Ενώ η άλλη, φουντώνει τον εγωισμό, το τραύμα, το “δεν είμαι αρκετός και ποτέ δεν θα είμαι”.
Καθαρή επιβίωση, δηλαδή. Μεταμφιεσμένη σε ρόλους. Μέσα σε προβολείς και χειροκροτήματα.
Απ’ το “Κοίτα με” στο “Σε βλέπω”
Ανακάλυψα ότι ήμουν χαμένος μέσα σε ρόλους που ήθελαν οι άλλοι… Το “χαμογελαστό παιδί”, ο “σωτήρας”, ο “πυροσβεστήρας”, ο “μέσα σ’ όλα”…
Νόμιζα, τότε, ότι αυτοί οι ρόλοι εξυπηρετούσαν τη χαρά και την ευημερία των άλλων. Αλλά σε μένα έφερναν καταπίεση και δυσφορία.
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που πηγαίνοντας σ’ ένα συνέδριο ψυχολογίας το 2008 (επειδή ψαχνόμουν) αντίκρισα ένα 3ωρο εργαστήριο με τίτλο: Κλασικό Μορενικό Ψυχόδραμα: “Αναζητώντας τον Αυθεντικό Εαυτό”. Και δήλωσα συμμετοχή. Χωρίς δεύτερη σκέψη!
Είχα βαρεθεί πια τους φορεμένους ρόλους. Όσα και όσους μου έλεγαν τι και πώς να ζήσω τη ζωή μου. Ήθελα να επιλέγω εγώ τους ρόλους μου. Να είμαι ο αυθεντικός μου εαυτός.
Γι’ αυτό ερωτεύτηκα το Ψυχόδραμα. Και όλα άλλαξαν.
Με μάγεψε το πώς το Ψυχόδραμα χρησιμοποιεί την απελευθερωτική όψη του θεάτρου, με την πραγματική ζωή, με στόχο τη λύτρωση, τη θεραπεία και την επίλυση προβλημάτων, στο εδώ και τώρα.
Στην αρχή σκέφτηκα να το συνδυάσω με τις σπουδές μου στους υπολογιστές. Όμως… δεν μ’ ενδιέφεραν οι υπολογιστές. Αλλά οι άνθρωποι.
Έτσι στα 25 μου έδωσα ξανά Πανελλήνιες, κάθισα ξανά στα θρανία από θεωρητική κατεύθυνση, με στόχο τη σχολή της Κοινωνικής Εργασίας, η οποία ήξερα με σιγουριά ότι θα μου έδινε τις θεωρητικές μα και τις πρακτικές γνώσεις πάνω στην ψυχική υγεία, την ψυχολογία και την ψυχοπαθολογία.
Ύστερα ακολούθησαν οι εκπαιδεύσεις:
- Πτυχίο Κοινωνικής Εργασίας (B.Sc in Social Work, 2012-2018, Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας Πατρών)
- Μεταπτυχιακό στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση (M.Ed in Special Education, 2018-2020, University of Nicosia & University of Patras)
- Κλασικό Μορενικό Ψυχόδραμα, Κοινωνομετρία & Ομαδική Ψυχοθεραπεία (Ινστιτούτο Ψυχοδράματος Αθηνών, 2009-2013 & Κέντρο Ψυχοδραματικών Συναντήσεων Αθηνών, 2017-2019)
- Yoga Teachers Training (YTT-200, 2018-2019)
- ΛΟΑΤΚΙ+ Συμβουλευτική & Ψυχοθεραπεία – LGBTQI+ affirmative (Orlando LGBT, 2020)
- CBT-E για Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής & Εικόνα Σώματος (Αιγινήτειο Νοσοκομείο & ΕΠΙΨΥ, 2022)
- NeuroAffective Relational ModelTM (N.A.R.M.) για τη Θεραπεία Αναπτυξιακού Τραύματος – Τραυματοθεραπεία (NARM Greece, 2023-2024)
Και, παράλληλα, η εμπειρία:
- 3500+ ώρες συνεδριών – Κλινική Εμπειρία ως Ψυχοθεραπευτής σε ατομικές συνεδρίες & συντονισμό ομάδων
- 400+ ώρες εισήγησης σεμιναρίων σε ομάδες & εταιρείες όπως:
- Inditex
- PeopleCert
- MindEx
- ΕΠΑΧ: Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων Χαλκίδας
Μαζί με τις soul-feeding δραστηριότητες:
- Καλλιτεχνική Εκπαίδευση (Πιάνο 8 χρόνια, Ανώτερα Θεωρητικά Μουσικής & Σύνθεση 4 χρόνια, Θέατρο – Υποκριτική – Αυτοσχεδιασμός 6 χρόνια), Συμμετοχή σε παραστάσεις και συναυλίες & Διδασκαλία Πιάνου – Τραγουδιού – Θεωρία Μουσικής
- Όμιλος Ρητορικής & Ηγεσίας Toastmasters (2014-2020)
- Πιστοποίηση Scuba Diving – Αυτόνομης Κατάδυσης OWC (PADI Open Water Certification – 2018)
Και όλα αυτά με έναν σκοπό: Να σε βλέπω.
Και μαζί να δημιουργούμε ΖΩΗ που αξίζει να ΖΕΙΣ!
Με ασφάλεια, αποδοχή, ευαισθησία.
Επίλεξε τον Τρόπο:
Ατομικές Συνεδρίες
(Online ή Δια Ζώσης)
Μην κρύβεις το τραύμα κάτω απ’ το χαλί.
Θεράπευσέ το. Κάντο ΖΩΗ!
ΖΩΗ που ΑΞΙΖΕΙ να ΖΕΙΣ!
Θεραπευτικές Ομάδες
(Online ή Δια Ζώσης)
Βίωσε τη θεραπευτική ανακούφιση του ν’ ανήκεις σε ομάδα, όχι αγέλη.
Πάρε εργαλεία επικοινωνίας για όλες τις σχέσεις σου.
Ψυχόδραμα
(Βιωματικά Σεμινάρια Δια Ζώσης)
Βάλε την Ψυχή σου σε Δράση!
Με την πιο φρέσκια θεραπευτική μέθοδο που συνδυάζει την ψυχοθεραπεία με το θέατρο και την ομάδα!
Mini Testimonials
Η ψυχοθεραπεία μαζί σου άλλαξε σημαντικά τη ζωή μου μια περίοδο που το χρειαζόμουν όσο τίποτα άλλο. Το να αποδεχτώ τα θέλω μου, τις ανάγκες μου και να πολεμήσω αυτά που με βασάνιζαν με φέρανε ένα βήμα πιο κοντά στο να αγαπήσω τον εαυτό μου για αυτό που πραγματικά είναι!
Η θεραπεία μαζί σου πιστεύω ότι είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να κάνει κάποιος στον εαυτό του. Και εσύ Άγγελε είσαι ανοιχτός, με ευαισθησία, εύστροφος και προσωπικά νιώθω ότι η ενέργειά σου βοήθα πολύ τη διαδικασία της θεραπείας.
Disclaimer: Πολλά θεραπευόμενα έδωσαν επώνυμα τις παραπάνω κριτικές. Επειδή, όμως, το απόρρητο είναι ιερό σε όλη την θεραπευτική διαδικασία, επέλεξα να βάλω μόνο τα αρχικά τους, κι ας πηγαίνει κόντρα στους “κανόνες” του marketing. Η ασφάλεια έρχεται πάντα πρώτη. Ευχαριστώ για την κατανόηση!
Όταν ανακαλύψεις το σκοπό σου και συνειδητοποιήσεις για ποιο λόγο βρίσκεσαι σε αυτό τον κόσμο τότε μπορείς και ησυχάζεις.
Βρίσκεις αυτή την εσωτερική ηρεμία και γαλήνη που σε ανακουφίζει από το άγχος και την τρέλα της καθημερινότητας.
Άγγελος Λεβέντης,
Κλινικός Κοινωνικός Λειτουργός
Ψυχοθεραπευτής – Ψυχοδραματιστής
M.Ed, LGBTQI+
NARM™ Τrauma Certified Practitioner